กล้าที่จะถูกเกลียด 2 กล้าที่จะมีความสุข

ทำไมเราต้องแคร์คนอื่นมากขนาดนี้ ที่ผ่านมาเราใช้ชีวิตเพื่อความพอใจของใครกันแน่ นี่คือชีวิตแบบที่เราต้องการจริงๆ หรือ

ไม่ว่าใครก็มีความสุขได้ ตั้งแต่ตอนนี้

ความสุขไม่ใช่สิ่งที่อยู่เฉยๆ แล้วจะได้มา เราต้องก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ จะกว่าจะถึง

เลือกสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต “ความรัก” การใช้ชีวิตในแต่ละวันตามสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

เป้าหมายของการสอน คือ มุ่งให้สามารถพึงพาตัวเองได้

แยกแยะว่าอะไรควบคุมได้ ควบคุมไม่ได้ อะไรเป็นธุระของใคร เรื่องไหนเป็นธุระของใคร

เราไม่ได้อยู่เพื่อทำตามความคาดหวังของคนอื่นและคนอื่นก็ไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อทำตามความคาดหวังของเรา เราจึงไม่จำเป็นต้องสนใจสายตาคนอื่น ไม่ต้องให้คนอื่นยอมรับ แค่เลือกเส้นทางที่เราเชื่อมั่นว่าดีที่สุดก็พอ และไม่ไปก้าวก่ายธุระของคนอื่น และก็ต้องไม่ยอมให้คนอื่นเข้ามาก้าวก่ายชีวิตของเราธุระของเรา

เมื่อแยกแยะธุระ ความทุกข์ที่เกิดจากความสัมพันธ์จะลดลงอย่างมาก ให้ดูว่าใครเป็นคนได้รับผลกระทบจากการตัดสินใจนั้น

เราต้องพึ่งพาตัวเองได้ การเรียนรู้ บางครั้งจึงถูกเรียกว่า การแสวงหาความเหนือกว่า เราต้องเรียนรู้ทักษะและกฏเกณฑ์ที่จำเป็น ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อความปลอดภัยในชีวิตของคนอื่นด้วย เพราะฉะนั้นความรู้เป็นสิ่งที่ควรมีเพื่อคนอื่นและสังคม และทำให้เราสามารถมีความสุขในฐานะมนุษย์ได้ด้วย ซึ่งจะสั่งสมจากประสบการณ์ที่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ความรู้เรื่องมนุษย์จึงสำคัญมาก

การสอน มีจุดมุ่งหมายเพื่อการช่วยให้คนอื่นพึ่งพาตัวเองได้

เป้าหมายด้านพฤติกรรม

• พึงพาตัวเองได้
• ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคมได้

เป้าหมายด้านจิตใจ

• รู้สึกว่าตนเองมีความสามารถ
• รู้สึกว่าทุกคนเป็นมิตรของเรา

ให้ดูว่าเราไปก้าวก่ายหรือช่วยเหลือ โดยตระหนักในหน้าที่ตัวเองอยู่เสมอ

เคารพ โดยมองในแบบที่เขาเป็น ทุกอย่างเริ่มจากตรงนั้น ถ้าปราศจากความเคารพความสัมพันธ์ที่ดีย่อมไม่เกิดขึ้น ต่อให้พูดอะไรไปอีกฝ่ายก็ไม่ยอมฟังหรอก เคารพในความเป็นมนุษย์ มองแบบที่เขาเป็น ตระหนักว่าตัวตนของทุกคนมีเพียงหนึ่งเดียวไม่มีอะไรแทนที่ได้ ใส่ใจต่อ พัฒนาการตามแบบที่เป็น ไม่พยายามเปลี่ยนและควบคุมคนอื่น ยอมรับในแบบที่เขาเป็นอย่างปราศจากเงื่อนไข เป็นจุดเริ่มต้นในการสร้างความกล้า

การเคารพที่แท้จริง คือการให้คุณค่ากับอีกฝ่ายในแบบที่เขาเป็น และใครจะกล้าหรือไม่ ขึ้นอยู่ตัวเขาเอง

โลกนี้มีสองสิ่งที่ไม่มีใครบังคับขู่เข็ญเอาจากเราไปได้

• ความเคารพ
• ความรัก

ถ้าไม่เคารพกันและกัน ความสัมพันธ์ในฐานะมนุษย์ย่อมเกิดขึ้นไม่ได้ ความสัมพันธ์ที่ดีต้องเริ่มต้นจากการเคารพอย่างปราศจากเงื่อนไข

เลิกยึดตัวเองเป็นศูนย์กลางแล้วใส่ใจคนอื่น เข้าถึงความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของสังคม เริ่มต้นที่ใส่ใจสิ่งที่คนอื่นใส่ใจ พยายามทำความเข้าใจ มองด้วยตาคนอื่น ฟังด้วยหูของคนอื่น และรู้สึกด้วยใจของคนอื่น ไม่มีใครอยู่ในโลกนี้อย่าปราศจากอคติ เราแต่ละนั้นปั้นแต่ขึ้นมาทั้งนั้น ปัญหาจึงไม่ได้อยู่ว่าโลกเป็นอย่างไร แต่อยู่ที่เรามองโลกอย่างไรมากกว่า เข้าใจให้ได้ว่าทำไมเขาถึงมีพฤติกรรมอย่างที่แสดงออกมา ฝึกรู้สึกร่วม คือเทคนิคและท่าทีที่เราใช้ เวลาเข้าหาคนอื่น อย่ามันแต่มองอยู่ห่างๆ เราต้องพุ่งเข้าใส่เลย ความขี้ขลาดแพร่ถึงกันได้ความกล้าก็เช่นกัน ประสบการณ์ไม่ได้เป็นตัวกำหนดชีวิต เราต่างหากเป็นคนกำหนดเอง ว่าจะให้ความหมายอย่างไร คนที่กำหนดชีวิตของเราคือตัวเราที่มีชีวิตอยู่ ณ วินาทีนี้ เราสามารถกำหนดชีวิตของตัวเองได้ทุกเมื่อ เราไม่เปลี่ยนแปลงเพราะไม่อยากเปลี่ยนแปลงรึเปล่า ประวัติศาสตร์มักถูกเขียนขึ้นใหม่เพื่อสร้างความชอบธรรมให้คนเขียนอยู่ตลอดเวลา เราจึงเลือกชีวิตของเราได้ อดีตไม่ได้กำหนดปัจจุบัน ปัจจุบันต่างที่กำหนดตัวเราเองในอดีต

คนอื่นเลวร้าย และ เราช่างน่าสงสาร

ชีวิตมีแค่นี้จริงๆ หรือ ให้ดูว่าจากนี้ไปจะทำอย่างไร

บางครั้งสิ่งที่เขาทำ เพราะไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องไม่ดี ไม่ใช่เขาเป็นคนไม่ดี แค่ไม่รู้เท่านั้น หรือจริงๆ แล้วเขามีเป้าหมายของพฤติกรรม คืออะไร

• ต้องการการชื่นชม -> ถึงจะไม่ได้เป็นคนพิเศษ แต่ก็มีคุณค่า ซึ่งควรค่าแก่การเคารพ
• เรียกร้องความสนใจ -> ไม่ต้องชมก็ได้ แค่เป็นจุดเด่นก็พอ มีสถานะพิเศษ เป็นคนพิเศษ
• ช่วงชิงอำนาจ -> ไม่ฟังใคร หาเรื่องเพื่อเอาชนะ ต่อต้าน ไม่ทำตาม โอ้อวดอำนาจของตัวเอง
• แก้แค้น -> คนที่ไม่ยอมรับฉัน แก้แค้นกับเรื่องที่ไม่สมหวัง เปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง
• แสดงให้เห็นว่าไร้ความสามารถ -> อย่าคาดหวังอะไรจากฉันมากไปกว่านี้เลย ฉันมันไร้ความสามารถ การบอกว่าตัวเองทำไม่ได้ ตั้งแต่แรกมันสบายกว่ามาก แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เฉื่อยช้า ขาดความกระตือรือร้น ไม่ลงมือทำ จนปักใจเชื่อว่า เรามันโง่ ขึ้นมาจริงๆ ดูถูกตัวเอง ไม่ลงมือทำ ปฏิเสธความความคาดหวังของคนอื่น
• ใช้ความรุนแรง -> สามารถยัดเยียดข้อเรียกร้องของตัวเองให้อีกฝ่ายได้โดยไม่ต้องเปลืองแรงและเวลา เพราะเขามีเป้าหมายให้อีกฝ่ายยอมจำนน

ความโกรธ คือ ความรู้สึกที่ดึงมนุษย์ให้ออกจากกัน

เราต้องหัมสนใจกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้ จากนี้ไปจะทำอะไร เราจะทำอะไรได้บ้าง

เราต้องพึ่งพาตนเองให้ได้ การใช้ชีวิตโดยทำตามการชี้แนะของคนอื่น มันสบายกว่าเยอะ ไม่ต้องรับผิดชอบความผิดพลาดที่เกิดขึ้น แต่เราก็จะถูกควบคุมโดยคนอื่นและจะไม่กล้าตัดสิน ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง การดุด่า สั่งคนอื่นมันก็เป็นแค่การทำเพื่อปกป้องตัวเอง ต้องทำให้คนอื่นรู้สึกว่าความสำเร็จเกิดขึ้นได้ด้วยความสามารถของเขาเอง เราใช้ชีวิตโดดเดี่ยวมาก จะให้ใครมาชมตัวเองก็ไม่ได้ ไม่มีใครมองเห็นความเหนื่อยยาก สัมผัสได้ถึงความสุขจากการรู้สึกว่าได้ช่วยคนอื่น มอบความรู้กับประสบการณ์ที่จำเป็นต่อการตัดสินใจให้กับเขา ถ้าคุณเคารพพวกเขาอย่างแท้จริง คุณจะปล่อยให้เขาตัดสินในเองทุกเรื่อง เพราะเราอบกไม่ได้หรอกว่าสิ่งที่เขาตัดสินใจเลือกเองต้องจบลงด้วยความผิดพลาดเสมอไปหรือสิ่งที่เราเลือกใ้หเขาจะไม่มีวันผิดพลาดอย่างแน่นอน เลือกเอง

กำหนดคุณค่าของตัวเรา ด้วยการพึ่งพาตัวเอง กล้าที่จะเป็นตัวเอง เป็นแค่คนทั่วไปที่แสนจะธรรมดา ไม่ได้เก่งกาจอะไรเลย ไม่ได้น่าอายตรงไหน ไม่ต้องไปได้รับการยอมรับจากคนอื่น คุณค่าของตัวเราอยู่ที่การเป็นตัวเองไม่ใช่การแตกต่างจากคนอื่น มัวแต่เปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น ไม่ยอมรับตัวเอง เปลี่ยนจากความต้องการการยอมรับ มายอมรับตัวเอง ไม่ใช่คาดหวังจะได้รับการยอมรับจากคนอื่น และถ้าใครจะไม่เปลี่ยนแปลง ก็ต้องเคารพในการตัดสินใจนั้น ไม่มีเวทมนตร์อะไร

ความทุกข์ทั้งหมดของมนุษย์ล้วนมาจากความสัมพันธ์กับคนอื่น ความสุขทั้งหมดของมนุษย์มาจากความสัมพันธ์กับคนอื่นเช่นกัน

ไม่มีงานไหนเด่นหรือด้อยไปกว่ากัน ทุกงานล้วนเป็น “งานที่ใครสักคนในสังคมต้องทำ”

ไม่สำคัญว่าคุณได้หรือไม่ได้อะไรมาบ้าง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่าคุณจะใช้สิ่งที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์ได้อย่างไร ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร เราก็สามารถเคารพ และเชื่อเขาได้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณเอง หาเพื่อนที่อยู่ด้วยแล้วเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง มันมีไม่เยอะหรอก เชื่ออย่างไร้เงื่อนไข เราต้องเป็นฝ่ายเชื่อก่อน แต่คนอื่นจะเชื่อหรือไม่เชื่อเป็นเรื่องของเขา แค่เชื่อคนที่เราคุยด้วยก่อนเท่านั้น มนุษย์จะเชื่อคำพูดของ คนที่เชื่อในตัวเอง ไม่ใช่เชื่อเพราะสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเป็นสิ่งที่ถูกต้อง เพราะเราไม่รู้หรอกว่าอะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง มันเปลี่ยนไปตามยุคสมัย สถานการณ์ และสภาพแวดล้อม ความถูกต้องจึงไม่ใช่เรื่องตายตัวหรือมีคำตอบเพียงแบบเดียว การยึดมั่นใน ความถูกต้องมากเกินไปจึงเป็นเรื่องอันตรายมาก

เวลาที่อยากจับมือกับคนอื่น เราต้องเป็นฝ่ายยื่นมือออกไปก่อน

ไม่ว่าคุณจะเชื่อผมหรือไม่ ผมก็จะเชื่อคุณและจะเชื่อคุณต่อไปเรื่อย เชื่ออย่าง ไร้เงื่อนไข

ถ้ารักตัวเองไม่เป็นก็จะรักคนอื่นไม่เป็น และถ้าไม่สามารถเชื่อตัวเองได้ก็จะไม่สามารถเชื่อคนอื่นได้ ถ้าไม่ยอมรับตัวเองในแบบที่เป็นได้เลยกังวลจนต้องสนใจตัวเองอยู่ตลอดเวลา

ดึงตัวเองออกมา ให้หลุดพ้นจากวังวนของการต่อสู้ สร้างความสัมพันธ์แบบเพื่อน

มนุษย์ไม่มีวันเข้าใจกันได้ตลอดกาล จึงต้องเชื่อใจกันเท่านั้น ถ้าจะคบกัน

เริ่มต้นจากสิ่งที่ทำได้ก่อนหรือสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ปลดปล่อยตัวเองออกจากความขัดแย้ง แค่เอาตัวเราเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในกระบวนการ จงให้แล้วท่านจะได้รับ

เลือกชีวิตที่มีความรัก ความรักเป็นเรื่องของตัวเราเองไม่มีคนอื่นเข้าใจหรอกเลยไม่รู้จะพูดยังไง

ความรักเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก เพราะเป็นสิ่งที่ต้องทุ่มเทใจสร้างขึ้นมาจากศูนย์ อาจจะแค่อยากเอาชนะ อยากครอบครอง อย่างเป็นเจ้าของเท่านั้นเอง ก็แค่อยากได้อยากมี จึงจำเป็นมากที่ต้องมีเทคนิคการรักคนอื่น การได้รับความรักจากคนอื่นเป็นเรื่องยาก แต่การรักคนอื่นยากกว่ามาก เราต้องเรียนรู้สิ่งที่ต้องทำร่วมกันให้สำเร็จ ความรักอาจไม่ใช่แค่จะรักอย่างไร แต่เป็นจะรักใคร เพื่อให้มีความสุขร่วมกัน ปรารถนาจะใช้ชีวิตที่มีความสุขมากขึ้น

ความสุข คือ การได้ช่วยเหลือคนอื่น เราจะมีคุณค่า เมื่อคิดว่า ตัวเองมีประโยชน์กับใครสักคน เมื่อเราแสวงหาความสุขของตัวเองไปเรื่อยๆ สุดท้ายมันจะนำไปสู่ความสุขของใครสักคนโดยอัตโนมัติและนำไปสู่ประโยชน์ส่วนรวม

ฉัน ควรจะหายไปเพื่อให้ชีวิตมีความสุข

หลายคนใช้ความอ่อนแอ เคราะห์กรรม สภาพแวดล้อมที่เลวร้าย และแผลใจของตัวเองเป็นอาวุธ ในการควบคุมคนอื่นเช่นกัน

หลุดพ้นจากการยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง

เราจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นได้ด้วยการรักคนอื่น มันเลยยาก เราทุกคนล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมด้วยความรัก เราต้องไม่มัวแต่นั่งรอให้มีคนมารัก แต่เราต้องเป็นฝ่ายรักใครสักคนด้วยความตั้งใจของตัวเอง นี่เป็นหนทางเดียว

จิตสำนึกของเรากลัวการรักใครสักคนและกลัวไม่ได้รับความรัก เราไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร และมีความหวังว่ามีโอกาสที่เขาจะชอบเราทำให้อดคิดไม่ได้และทุ่มเทใจรักใครสักคน ขอแค่ได้รักอย่างเดียวก็พอ ไม่ต้องสนใจว่าอีกฝ่ายจะคิดอย่างไรกับเรา อย่างใช้ความรู้สึกต่ำต้อยมาเป็นข้ออ้างเพื่อจะได้ไม่ต้องจัดการธุระของตัวเอง เราจึงต้องเป็นฝ่ายรักก่อน

อย่ามัวแต่รอให้ใครสักคนมารักคุณก่อน

การมองหา เนื้อคู่ เป็นการตัดตัวเลือกอื่นออกไป แต่การจะพัฒนาการพบเจอให้กลายเป็นความสัมพันธ์นั้นต้องอาศัยความกล้า

บางคนตั้งความหวังไว้สูง เพื่อที่จะไม่ต้องสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่น

ความสุขเป็นสิ่งที่เราต้องสร้างขึ้นด้วยตนเอง เราสามารถรักใครก็ได้

การรักใครสักคน คือ การตัดสินใจ การตกลงใจ และการให้คำสัญญา

โชคชะตา อาจเป็นความพยายามของทั้งคู่ช่วยกันปรับให้มันคงตัวอยู่ได้

เราแค่เต้นรำกับชีวิตตรงหน้าไปเรื่อยๆ อย่าเอาแต่มองคนอื่นเต้น แล้วก็อย่าคิดว่าไม่มีใครอยากเต้นกับเราหรอก ลองกุมมือคนที่อยู่ข้างๆ แล้วลองเต้นรำด้วยกัน

เหตุผลที่ควรคบใครสักคน/แต่งงาน เพราะอยากมีความสุข

ความรักคือการแสดงออกถึงความเชื่อมั่น ถ้าเชื่อมั่นตัวเองมากก็จะรักคนอื่นมาก

จงรักคนอื่น จงพึ่งพาตนเองและจงเลือกวิถีชีวิตของตัวเอง

โลกใบนี้เรียบง่าย ชีวิตของเราก็เช่นกัน

สิ่งเดียวที่พอจะทำได้ เมื่อเราได้พบเจอใครสักคนและมีความสัมพันธ์ด้วย เราต้องพยายามรักษาความสัมพันธ์ให้ดำเนินไปด้วยดี เพื่อมุ่งสู่ การลาจากที่ดีที่สุด เราทำได้เพียงเท่านี้ครับ จงใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน อดีตผ่านไปแล้ว และเราไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เราจึงกำหนดอนาคตได้

ถ้ามีความกล้าที่จะรัก เราก็จะ กล้าที่จะมีความสุข

คำถามเดียวคือคุณกล้าพอหรือยัง
กล้าที่จะมีความสุข

กล้าที่จะถูกเกลียด 2 幸せになる勇気 — Welearnbook